Perfect Game / Peo-pek-teu Ge-im (2011)

Land: Zuid-Korea
Regie: Park Hee-kon
Cast: Cho Seung-woo, Yang Dong-kun, Ma Dong-seok, Choi Jung-won, e.a.

Twee pitchers domineren het Koreaanse honkbal in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Choi Dong-won (Cho Seung-woo) is de gevestigde naam, maar hij krijgt hevige concurrentie van de rijzende ster Sun Dong-ryul (Yang Dong-kun). Het publiek wil niets liever dan dat de twee vedettes het tegen elkaar opnemen. De uitzinnige fans van Choi’s Lotte Giants en de net zo fanatieke supporters van Sun’s Haitai Tigers krijgen hun zin. Een  absolute titanenstrijd ontpopt zich voor eenieders ogen. Deze wedstrijd zou de Koreaanse geschiedenisboeken ingaan als de perfect game.

Regisseur Park Hee-kon zat nog op de middelbare school toen hij getuige was van deze legendarische honkbalwedstrijd. Jaren later, na een ontmoeting met Choi, hakte hij de knoop door en besloot, als hommage aan de wedstrijd, er een film over te maken. Belangrijk voor Park was dat niet alleen de ambiance pakkend in beeld gebracht werd, maar ook de discipline en het mentale aspect. Iets waar beide spelers in uitblonken. Hierin ligt het sterkste punt van de film.

Toch is ‘Perfect Game’ verre van perfect. De aanloop naar het ultieme gevecht duurt veel te lang. De hele rolprent duurt zo’n twee uur, maar een minuut of negentig was beter op z’n plaats geweest. Ook is het lastig partij te kiezen. Beide spelers hebben hun voor- en nadelen en geen van de twee weet écht de sympathie te winnen. Wie dat wel meteen doet is de onbekende catcher Park Man-su (Ma Dong-seok). Hij speelt in het verhaal echter geen hoofdrol en komt pas vrij laat in de film voor. Daarnaast lijkt men een tikkeltje te overdrijven in de beleving van de media en het volk. De over de top reagerende pers en publiek zorgen voor een wat ongeloofwaardige sfeer.

De film zal ongetwijfeld honkballers aanspreken, voornamelijk door het legendarische karakter van de match. De bovenmenselijke prestaties der beiden pitchers verdient inderdaad nog steeds de aandacht. Een iets ingetogener karakter van de rolprent en een kortere duur hadden deze huldebetuiging meer kracht bijgezet.


Waardering: 3 / 5.