Stand By Me / Deok-gu (2018)

Land: Zuid-Korea
Regie: Bang Soo-in
Cast: Lee Soon-jae, Jung Ji-hoon, Park Ji-yoon, Cherish Maningat, Jang Gwang e.a.

De piepjonge Deok-gu (Jung Ji-hoon) en zijn zusje Deok-hee (Park Ji-yoon) wonen bij hun opa (Lee Soon-jae) nadat hun vader is komen te overlijden en hun moeder, een Indonesische vrouw, door hun grootvader weggebonjourd is. Wanneer opa te horen krijgt niet lang meer te leven heeft, gaat hij opzoek naar z’n schoondochter om de strijdbijl te begraven en haar te herenigen met haar twee kinderen. Daar leert hij dat hij een grote fout heeft gemaakt. Hij wil niets liever dan voor zijn dood het een-en-ander goed maken, maar de tijd tikt niet in zijn voordeel.

Het Koreaanse ‘Stand By Me’ bezit een acteerspectrum dat loopt van zesjarige tot begin 80-jarige en laat zien dat Korea talent heeft in alle leeftijdscategorieën. Voeg daarbij een relatief jonge schrijver/regisseur en je hebt een fraaie balans aan creatief talent; ‘Stand By Me’ geldt als Bong Soo-in’s regiedebuut.

Bong rijgt haar tranentrekkende rolprent maar al te graag over de gevoelige snaar. Het blijkt een hele klus om op sommige momenten het tranenresevoir niet aan te spreken. Doen de huilsessies van de zesjarige Park je niets, dan toch zeker wel wanneer een van de drie andere hoofdrolspelers overtuigend hun verdriet overbrengt. Vooral de oprechte speech die de uiterst talentvolle, op het moment van filmen negen jarige Jung, vanuit z’n tenen uitschreeuwt, is van ongekend niveau.

Dat de film op sommige momentjes steekjes laat vallen in het verhaal, is van onderschikt belang aan het gevoel dat wordt overgebracht. Daarnaast snijdt de rolprent een belangrijk punt aan wat betreft de acceptatie en leefomstandigheden van een kwetsbare bevolkingsgroep, namelijk vrouwelijke niet-Koreanen - met name uit Zuid-Oost Azië. Opvallend is dan weer wel dat de Indonesische dame in kwestie wordt gespeeld door een Filipijnse. Desalniettemin zakdoekjes paraat!


Waardering: 3,5 / 5.