Regie: Kim Joon-sung
Cast: Go Soo, Sol Kyung-gu, Kang Hye-jeong, Park Yoo-chun, Cheon Ho-jin, Park In-hwan, Kim Kang-hoon e.a.
Bijgestaan door rechercheur Song (Sol Kyung-gu) zoekt Dae-ho (Go Soo) drie jaar lang tevergeefs naar een enkel spoor van zijn ontvoerde zoontje Min-woo (Kim Kang-hoon). Met behulp van een bevriende psychiater probeert Dae-ho door middel van nieuwe lucide droom-technieken het bewuste ongeval voor de geest te halen en aanwijzingen te vinden die leiden tot de ontmaskering van de kidnapper. Langzaam maar zeker sluit het net zich rondom de mysterieuze dader, maar het herhaaldelijk vervallen in deze lucide dromen is niet zonder gevaar.
Beter goed gejat dan slecht verzonnen is een spreekwoord dat vooral in de filmwereld veelvuldig in de praktijk wordt gebracht. Het is duidelijk dat de makers van het Koreaanse ‘Lucid Dream’ hun inspiratie van de moderne klassieker ‘Inception’ hebben verkregen, vooral de het vrij ronddwalen in (andermans) dromen terwijl de persoon in kwestie al slapend aan een machine vastgekoppeld is, lijkt haast een-op-een overgenomen.
Om zichzelf toch enigszins te differentiëren gooit ‘Lucid Dream’ het over een spannende whodunnit boeg. De film doet z’n best om de aandacht tot aan de laatste scene vast te houden en slaagt daar naar behoren in. Dat de film weinig vernieuwends met zich meebrengt, geeft eigenlijk helemaal niets; de film weet namelijk door de vele plotwendingen genoeg te entertainen.
Lang zal niet nagepraat worden over deze ‘Inception’ look-a-like, maar dat betekent niet dat de ruim honderd minuten zonde van de tijd is. De film ziet er keurig uit en het entertainment gehalte wint het hier van het gebrek aan originaliteit, zelfs met het ietwat tegenvallende einde.
Waardering: 3,5 / 5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten