Last Letter / Rasutoreta (2020)

Land: Japan
Regie: Iwai Shunji
Cast: Matsu Takako, Fukuyama Masaharu, Hirose Suzu, Mori Nana, Kamiki Ryunosuke e.a.

Om het droevige nieuws van het overlijden van haar zus Misaki aan diens oud klasgenoten bekend te maken, gaat Yuri (Matsu Takako) naar Misaki’s middelbare schoolreünie. Daar aangekomen wordt ze direct door iedereen verward met haar razend populaire oudere zus. Overrompeld door alle aandacht gaat ze mee in vergissing en doet ze zich eventjes voor als Misaki, zelfs wanneer haar eerste liefde, Kyoshiro (Fukuyama Masaharu) terstond bekent nog steeds verliefd op haar (lees: haar zus) te zijn. Een brievencorrespondentie start, maar door het gebrek aan een retouradres gaat Kyoshiro zelf op onderzoek uit en vindt het oude woonadres van Misaki. De brieven die hij stuurt vallen echter in de handen van Misaki’s dochter Ayumi (Hirose Suzu), die zich op haar beurt ook weer voordoet als haar moeder en via brieven Misaki’s beeld in leven houdt.

Dat regisseur Iwai Shunji iets met brieven heeft, weten we al sinds zijn wereldwijde doorbraak met het bijzonder fraaie ‘Love Letter’ uit 1995. In oktober 2018 besloot hij zelfs een roman te schrijven met een titel hintende naar zijn eigen succesnummer: ‘Last Letter’. Klaarblijkelijk was hij zo te spreken over het verhaal dat hij zelf niet één, maar twee boekverfilmingen realiseerde én regisseerde. Een Chinese versie in 2019 en deze Japanse variant een krap jaar later.

Waar het eerste bedrijf voornamelijk gaat om het wel en wee en van de als Misaki vergiste Yuri, verandert dat na precies een uur in een verhaal waar Kyoshiro’s zoektocht naar het verleden van zijn inmiddels overleden vlam centraal staat. Een gevoel van nostalgie maakt zich meester, vooral als heden en verleden zich steeds vaker afwisselen en Hirose Suzu naast Ayumi ook bijzonder charmant in de rol van haar jeugdige moeder kruipt.

Het moge geen verrassing zijn dat Iwai zich zonder meer heeft laten inspireren door zijn eigen uiterst succesvolle ‘Love Letter’, zowel in vorm als thematiek. Wellicht een tikkeltje minder ontroerend dan diens spirituele voorganger, maar toch behoudt ‘Last Letter’ een eigen identiteit en signatuur. Esthetisch, kalm en charmant; Iwai is ook hier weer volledig in z’n element. 

Waardering: 3,5 / 5.